Het houten kruis
Het houten kruis
Het houten kruis aan witte wand
wordt door een spin al oversponnen
net als de veel te vele woorden
al de gebeden, ‘t hartsgrondig vloeken
het fluisteren en het harde schreeuwen
Tot plots, ’t gefladder van een vlinder
met fijne perkamenten vleugels
een droom in rood en bruin en blauw
verloren in de stilte van de kamer
Voor één moment een flakkerend lichten
een iris bevend op het kruis gericht
en al de woorden van papier, de dromen
vallen terug in holle ogenleegte
wat blijft is ’t zwijgen van het kruisgezicht
Verbrand door warme vlam van kaars
als as verstrooid de vlinder door het huis
en zonder spraak of enig voel van medelij
wordt oversponnen ’t oude houten kruis.
**********
sunset 23-03-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Zaterdag, maart 24, 2007 05:52 |
| in het kleine moment het bijzondere herkent kort bestaan maar levenskrachtig blijft het zweven in gedachten Liefs, Ludy |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, maart 23, 2007 20:56 |
| zou je je bestaan willen verlichten, toegewijd slijten aan een ideaal, heb je dan echt geleefd, of maak je iets beters waar. hans |
|
| sb lavandula: | Vrijdag, maart 23, 2007 17:24 |
| in het rag gevangen een leven lang, liefs hans | |
| teun hoek: | Vrijdag, maart 23, 2007 13:26 |
| het blijft je kennelijk boeien ondanks de spinrag. Daar achter ligt Pasen. |
|
| remie: | Vrijdag, maart 23, 2007 12:12 |
| geweldig sunset, hier hangt onopvallend een klein gekregen houten kruisje...als houvast in eerdere vreselijk moeilijke tijden...liefs remie | |
| dichterbij: | Vrijdag, maart 23, 2007 10:31 |
| wat een soinnenweb al niet te weegbrengen kan. erg mooie poezie door mij graag gelezen lieve groet |
|
| rovago: | Vrijdag, maart 23, 2007 10:14 |
| Poêzie van de bovenste plank. Groetjes. Roger |
|
| hiljaa: | Vrijdag, maart 23, 2007 09:19 |
| bij het lezen van dit gedicht kijk ik naar het kruis dat hier hangt en ja er hangt een spinnenweb rond, hahaha knufleifs--hiljaa-- |
|
| jasmienschrijft: | Vrijdag, maart 23, 2007 08:25 |
| Een bijzonder mooi gedicht, sunset. Het vloeken en de gebeden, fluisteren en schreeuwen, we hebben alles in ons...en het vergankelijke van de vlinder. liefs, jasmien |
|
