goede vaart
Ik voel me....
behaaglijk onbezonnen
deze ochtend nacht braken
glimlachend in herinnering
mijn woorden sponnen verkeerde beelden
met dubbele bodems die niets meenden
terwijl haar zeilen opbolden
bij de straffe bries van haar weerwoorden
voor haar boeg een golf
nu, ik kon niet meer van boord
bleek zij scherper dan het mes
dicht bij mijn hart
ook toen ik over boord sprong
was zij daar al in de diepte
hield me in leven
tot de zon ons die ochtend vond.
Reacties op dit gedicht
| StilleWaters: | Zaterdag, maart 24, 2007 15:04 |
| Leuk en beeldend gedicht! Liefs,, |
|
| Butterfly_*: | Zaterdag, maart 24, 2007 14:10 |
| heel mooi gedicht!! | |
| lexx: | Zaterdag, maart 24, 2007 14:09 |
| Hm, zo''n schuitje wil ik ten alle tijden varen,woest wild vaarwater,leven-gevend ..:) | |
| MayadeBij*: | Zaterdag, maart 24, 2007 13:35 |
| YEAH. heel fijn deze tekst. | |
Over dit gedicht
| Auteur: dwaalgast | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||