verloren dromen
Het liefst wil ik in winter sterven
als de as van de sneeuw begint
- vertelde mij de oude man
die al zijn dagen in het venster leefde
- zelf heeft hij alles al vergeven
en klappert zachtjes met zijn vleugels
die hij wijd open houdt in sneeuw
ik stond er dikwijls onder, ruw
zijn witte stem die op mij viel
in mijn zwijgen noemde ik hem
engel met maagdelijke lege handen
die mij zo dikwijls van mijn lippen las
en met de woorden vergeleek
ik geloofde hem dat dit een schuilplaats was
- wat lijkt is echter nooit geweest
tussen zijn ogen ging mijn blik uit elkaar
mijn weg versperd, het huis ontsteend
’ik hou van ruines, zij hebben geduld’
was het laatste wat ik van hem hoorde
zonder benen, droegen zij hem
- om te sterven zonder nog te spreken
ik ben weggegaan uit dat huis
en heb mij een kamer aan de zee genomen
ik kijk nooit meer in ramen, alleen in winter
als sneeuw in het water verbrandt.
**********
sunset 27-03-2007
**********
| Ebelientje: | Zaterdag, maart 31, 2007 14:36 |
| Je hebt een hele mooie sterke manier van dichten wel eeg diepzinnig maar heel erg mooi!! | |
| miss_lovely: | Vrijdag, maart 30, 2007 19:55 |
| Prachtig | |
| Paraskevi: | Woensdag, maart 28, 2007 07:43 |
| Alweer poëzie van de bovenste plank. Prachtig geschreven. liefs, Carline |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, maart 27, 2007 12:41 |
| Geweldig | |
| Free@Bird: | Dinsdag, maart 27, 2007 11:36 |
| Prachtig gedicht! Liefs Kerima |
|
| *LoveLess*: | Dinsdag, maart 27, 2007 10:26 |
| wauw, prachtig geschreven, kuzzies *LoveLess* | |
| lommert: | Dinsdag, maart 27, 2007 10:14 |
| prachtige Poezie om te lezen..zo genietbaar mooi..indenkend stevige groet willem ;) |
|
