LR verbrijzeld
zo zonder lach
je hart in de goot
je tanden stukgebeten
op wat liefde zou zijn
ik heb medelijden met je
deze zetel hier
van alle bekleding ontdaan
door de vele passanten ooit
staat voor je klaar, het glas
gevuld, de oren geopend, jij
bent het die nu nog ontbreekt
er is geen lijm
scherven neem je weer mee
na je verhaal over de breuken
en ik laat je graag weten
dat je ooit toch welkom was
je hart in de goot
je tanden stukgebeten
op wat liefde zou zijn
ik heb medelijden met je
deze zetel hier
van alle bekleding ontdaan
door de vele passanten ooit
staat voor je klaar, het glas
gevuld, de oren geopend, jij
bent het die nu nog ontbreekt
er is geen lijm
scherven neem je weer mee
na je verhaal over de breuken
en ik laat je graag weten
dat je ooit toch welkom was
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, maart 28, 2007 11:37 |
| Wohw Frans. Treffend tonend droef verlangend. Ach, ik lees jou gewoon graag. Liefs, sunset |
|
| Wicked Soul: | Woensdag, maart 28, 2007 11:13 |
| erg mooi | |
| fortuna: | Woensdag, maart 28, 2007 08:34 |
| uitnodigend en ook wel begripvol. Een heftige titel maar toch gevoelig geschreven. Succes! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Vlinderman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||