Mijn jongen
Mijn jongen zomaar was jij uit mijn leven.
Ik mocht jou niets meer geven.
Komen die jaren ooit nog eens terug van ons.
Of geef jij je moeder nu voorgoed de bons.
Geen woord is er tussen ons gevallen.
Ik begrijp het niet,vandaar al die wallen.
Wat je ook doet en hoe je ook leeft.
Jij blijft mijn kind waar ik omgeef.
Eens hoop ik je weer in mijn armen te voelen.
En laat de liefde tussen ons dan nooit meer koelen.
En ook al ben ik soms bang.
Ik blijf op je wachten mijn leven lang.
Ik mocht jou niets meer geven.
Komen die jaren ooit nog eens terug van ons.
Of geef jij je moeder nu voorgoed de bons.
Geen woord is er tussen ons gevallen.
Ik begrijp het niet,vandaar al die wallen.
Wat je ook doet en hoe je ook leeft.
Jij blijft mijn kind waar ik omgeef.
Eens hoop ik je weer in mijn armen te voelen.
En laat de liefde tussen ons dan nooit meer koelen.
En ook al ben ik soms bang.
Ik blijf op je wachten mijn leven lang.
Reacties op dit gedicht
| tamara: | Woensdag, februari 20, 2002 23:42 |
| lijkt me niet echt een pretje voor een ouder als een kind zijn rug naar zijn ouder keert bah moet er niet aandenken sterkte kusssssss | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mathilda | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||