Gisteren
Gisteren
Mijn speelgoed
heb ik gebroken
Gisteren. Toen een zwarte vogel
leugens mij vertelde
en het licht
in ’t wolkendek snel stierf;
toen ik mijn jeugd
in de appelboom smeet
en naar het woord
dat in mij welde
Over het huis van mijn vader
ben ik gevlogen
liedjesflarden in mijn snavel
waarvan de tonen
in schemering vergloeiden
Gisteren. Toen de dag
zich leunde aan mijn schouder
en mijn zwijgen vrat
voor dat er liefdes bloeiden
**********
sunset 31-03-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, maart 31, 2007 17:40 |
| in zwijgen herlezen...hoe licht in jonge ogen gedoofd wordt..steeds hunkerend naar die gemiste liefde liefs kerima ellouise |
|
| lonely 1: | Zaterdag, maart 31, 2007 11:38 |
| stilmakend mooi, liefs, lonely 1 |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, maart 31, 2007 10:19 |
| Stil gelezen, dit vertelt me meer dan de woorden die er staan geschreven Liefs cobie |
|
| dichterbij: | Zaterdag, maart 31, 2007 09:45 |
| een mooi poetisch verleden lieve groet |
|
| Hilly N: | Zaterdag, maart 31, 2007 09:39 |
| Een stukje verleden prachtig verwoord. Een mooie dag. Hilly |
|
| lommert: | Zaterdag, maart 31, 2007 09:26 |
| het verleden meedragen.... prachtige Poëtische woorden stevige groet willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||