jullie waren nog zo klein, maar het
Tot vier keer toe heb ik even mogen genieten
Even naar die hartjes mogen luisteren
Telkens als ik net weer hoop begon te krijgen
Neemt u ze weer terug naar boven
Nog steeds kan ik het niet geloven wat u mij vier keer heeft afgenomen
Het is moeilijk om in u te blijven vertrouwen
En om van u te blijven houden
U heeft mijn vier kinderen teruggenomen
Om hun te verliezen keer op keer
Is het ergste wat mij ooit is overkomen
Nog steeds kan ik het niet geloven
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, april 02, 2007 11:49 |
| Rakend dit. En begrijpelijke verwoording. Maar toch, de Goddelijkheid heeft een eigen bedoeling. Altijd. En wie zijn wij mensen om die te doorgronden. Liefs, sunset |
|
| Windwhisper: | Maandag, april 02, 2007 07:14 |
| Tranen krijg ik ervan in mijn ogen, wat een diep verdriet spreekt hier uit Heel veel sterkte liefs cobie |
|
| M@rcel: | Maandag, april 02, 2007 00:54 |
| intens diep-stilrakend... heel veel sterkte Liefs en knuff M@rcel |
|
| lonely 1: | Maandag, april 02, 2007 00:38 |
| stilmakend dit verdriet, sterkte, liefs en een troostende knuffel, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: van binne doet het pijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2007 | ||
| Thema's: | ||