in mij
in mij
adem zucht
regenzwaar
de ogen
dansen latend
waaien blaren
vroegere vreugde
met zich mee
herinneringen landen
ongeweten in ergens
ongepland doelloos
zonder vleugels
als had de winter
ons zachte zijn
verblind
in mij sterven de vlinders
en ook mijn altijd kind.
**********
sunset 02-04-2007
**********
herinneringen landen
ongeweten in ergens
ongepland doelloos
zonder vleugels
als had de winter
ons zachte zijn
verblind
in mij sterven de vlinders
en ook mijn altijd kind.
**********
sunset 02-04-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| Woudy: | Dinsdag, april 03, 2007 13:18 |
| mooi en droevig prachtig geschreven woudy |
|
| »»Mloes««: | Dinsdag, april 03, 2007 12:27 |
| wat mooi geschreven,,, echt prachtig maar wel drofig -xxx-jess mloes |
|
| erje: | Maandag, april 02, 2007 23:08 |
| beetje droevig hoor maar mijn eendagsvlinders zijn ook opgehouden te bestaan nog een par en de serie is ook voorbij fictie of niet geroeten erje |
|
| Free@Bird: | Maandag, april 02, 2007 16:58 |
| Mooi droef intens gedicht. Liefs Kerima |
|
| Hilly N: | Maandag, april 02, 2007 16:15 |
| De vlinder wil leven. Ze kan hoop geven. Ze fladdert graag door de lentewind. Voelt zich gelukkig als ze een mooie bloem vind. Lieve groet, Hilly |
|
| Artifex: | Maandag, april 02, 2007 14:01 |
| Droef mooi... Maar gelukkig weet ik dat mannen eigenlijk altijd jongetjes blijven ;) Liefs, Artifex. |
|
| Cornelia.dvw: | Maandag, april 02, 2007 13:58 |
| .. In mijn keel is nu een brok.. Moet wel een paar keer slikken pff. Intens droef geschreven. Liefs,Cornelia |
|
| **JI**: | Maandag, april 02, 2007 12:54 |
| ben er stil van geworden heel mooi geschreven **JI** |
|
| M@rcel: | Maandag, april 02, 2007 12:52 |
| stilmakend mooi geschreven Ingo liefs en een warme omarming M@rcel |
|
| lommert: | Maandag, april 02, 2007 12:16 |
| herinneringen landen ongeweten in ergens ...en toch dat telkens weer ''oproepen'' ...sta er wel eens verbaasd over...verdriet zo voelbaar mooi omschreven... stevige groet willem |
|
| ~MeLoDy~: | Maandag, april 02, 2007 10:40 |
| droefmooi dit... gr. MeLoDy |
|
| ~White.Rose~: | Maandag, april 02, 2007 10:34 |
| Heel verdrietig geschreven.. knuffel Liefs |
|
| Oorlam: | Maandag, april 02, 2007 10:26 |
| Sunset, het kind in jou blijft altijd springlevend hoor;) | |
| switi lobi: | Maandag, april 02, 2007 09:21 |
| Dikke kus... Liefsliefs, switi lobi |
|
| switi lobi: | Maandag, april 02, 2007 09:20 |
| Een echt mens het leven schonk een zoon volwaardig als persoon spiritueel in ‘t menselijke zijn bloemen kleuren zacht zijn lippen klare taal laat voelers nippen aan zijn dichterlijke dronk die altijd als het puurste water helder in de oren klonk van hen die jou slechts kennen als zuiver, echt en mens (avondlicht loutert langs een blauwe lucht waar schemering naar avond zucht) Dikke k |
|
| remie: | Maandag, april 02, 2007 09:01 |
| dieper verdrietiger kun je me niet raken als in de laatste twee regels...liefs remie | |
| hiljaa: | Maandag, april 02, 2007 08:52 |
| het kind zijn draag je blijvend mee! intensdroefmooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Windwhisper: | Maandag, april 02, 2007 08:49 |
| Hier moet ik om huilen, dit heeft zoveel verdriet in zich liefs Cobie Mooie poezie Goede morgen Ingo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2007 | ||
| Thema's: | ||