Bij de waterkant zit iemand heel stil
Bij de waterkant koud en kil
Bij de waterkant zo eenzaam en alleen
Bij de waterkant zo hellemaal alleen
Wat zit ze in de grond te schrijven
Het beginnen langzaam op letters te lijken
Ik kan er een h en een e uit ontcijferen
Door mijn nieuwsgierigheid blijf ik er na kijken
Maar als ik dan ook de l en de p ontcijfer
Begin ik het toch een beetje koud te krijgen
Ook de m en nog een e schreef ze in de grond
Ik bleef er maar na kijken wat daar geschreven stond
Ik dacht dat ze klaar zou zijn met schrijven
Maar niets zou mooier lijken
Ze pakte de stok weer in haar handen en schreef door
Dacht in me zelf waar is dit goed voor
Ik keek een moment op zei
Toen er eens stemmetje iets zei, in mij
Maar toen ik de woorden las, ik kan het leven
Wilde ik haar zoveel steun geven
Toen de twee laatste woorden kwamen
Kon ze haar evenwicht niet meer bewaren
Het waren de woorden meer en aan
Ik dacht in me zelf, wat heb je je aangedaan
Snel ging ik naar dat meisje toe
Ze zei tegen me, ik ben zo moe
Waarop ik antwoorden geef niet aan de dood toe
Ik ben er voor je geef niet op, alles komt nu goed
Want dat lost niets op. Geen bal
| mucho*s woordjes: | Zondag, oktober 03, 2010 19:26 |
| mooi weergegeven |
|
| Free@Bird: | Maandag, april 02, 2007 17:44 |
| Mooi droef gedicht,mooi verwoord Liefs Kerima |
|
| -*-Maxxje!: | Maandag, april 02, 2007 17:23 |
| Een mooi en droevig gedicht! Graag gelezen, K vind hem heel mooi! Liefs Mxime |
|
| Auteur: AngelOfWonder | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2007 | ||
| Thema's: | ||