Verblijfplaats
Ze zei: 'Ik zit al een tijdje vast in een diep dal.'
Ik zag haar zitten; koeien, weidse velden, een kronkelende beek
Houten huizen mannen met snorren en pijp, rode bloemen voor de
ramen, in de zon drogende wapperende was, kleine kinderen met
een langharige hond, de kleine kaasfabriek, de geur van pasgebakken honingbroodjes, een kerktoren die zachtjes haar bellen luidt
En ik feliciteerde haar met de uitstekende keus
van haar verblijfplaats
Reacties op dit gedicht
| mums: | Dinsdag, april 03, 2007 12:11 |
| dit is ironie met een hoofdletter.... klinkt als...mens zeur niet zo, kijk om je heen... kan dit wel waarderen. liefs mums |
|
| Ebelientje: | Dinsdag, april 03, 2007 11:04 |
| Een heel erg mooi en levend gedichtje xxxxxxxxxxx | |
| H.J.: | Dinsdag, april 03, 2007 10:48 |
| mooi dit. prachtige ironie. waar zou je beter af zijn:) fijne dag |
|
| sunset: | Dinsdag, april 03, 2007 10:41 |
| Jouw ironie is wel heel voelbaar. Treffend overgebracht. Liefs, sunset |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, april 03, 2007 10:03 |
| en toch kan ze daar voor de voel diep in vast zitten in dat dal liefs Cobie Goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2007 | ||
| Thema's: | ||