Hij met zijn mooie woorden
Hij met zijn prachtige woorden,
ze vloeien als water uit zijn mond.
ze glijden zacht aardig door je hoofd,
en vallen dan kei hard op de grond.
Hij met zijn prachtige ogen,
die verhalen vertellen als een boek.
Je gelooft het meteen,
Maar vlak daarna ga je opzoek.
Hij met zijn prachtige gebaren,
zodat je hem zelfs hoort als je niet wil.
ze vallen overje heen als zomer warmte,
maar meteen voelt het kil.
Hij met zijn prachtige woorden,
Trektje mee naar boven.
Je mag kijken,zien,voelen,
maar nooit geloven.
ze vloeien als water uit zijn mond.
ze glijden zacht aardig door je hoofd,
en vallen dan kei hard op de grond.
Hij met zijn prachtige ogen,
die verhalen vertellen als een boek.
Je gelooft het meteen,
Maar vlak daarna ga je opzoek.
Hij met zijn prachtige gebaren,
zodat je hem zelfs hoort als je niet wil.
ze vallen overje heen als zomer warmte,
maar meteen voelt het kil.
Hij met zijn prachtige woorden,
Trektje mee naar boven.
Je mag kijken,zien,voelen,
maar nooit geloven.
Reacties op dit gedicht
| Eenzaamheid | HW.H |: | Vrijdag, april 06, 2007 23:53 |
| Zoo heel erg mooi verwoord.. Zo treffend geschreven! sterkte!! | |
| sunset: | Vrijdag, april 06, 2007 13:19 |
| ''t Voelt ontgoocheld, terleurgesteld. Ondanks het heel mooi verwoorde. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *joue* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2007 | ||
| Thema's: | ||