Waar is hij gebeleven
waar is de jonge dromer gebleven
zoek geraakt in een diepe mist
verloren gegaan in het eenzame leven
maar word door niemand meer gemist
zo anders dan wie ik ooit ben geweest
ben het monster geworden
waar ik altijd zo voor heb gevreesd
kan niet meer de lachende jongen zijn
want de harde waarheid is gewoon
het leven is niet altijd gelukkig of fijn
mijn masker heb ik bijna helemaal afgedaan
helemaal eraf lukt me nog niet helemaal
daarvoor is mij gewoon ietwat te veel aangedaan
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, april 07, 2007 15:32 |
| Tja, is wel een keuze die je zelf maakt. Want denken dat het leven altijd fijn is, is niet dromerig maar naïef. En ik, ondanks dat ik weet van de pijn van het leven, ben toch nog steeds dromer gebleven. Want dromen betekent hoop. En hoop IS (ook) leven. Liefs, sunset |
|
| lommert: | Zaterdag, april 07, 2007 07:55 |
| er komt een tijd dat je waarachtig het masker niet meer herinnerd....dat hoop ik zo voor jou;) liefs willem |
|
| lonely 1: | Zaterdag, april 07, 2007 00:08 |
| je wordt heus wel weer de lachende jongen van vroeger terug, alleen heeft het tijd nodig, veel tijd, en maskers, die zijn nooit goed, dat weet je toch wel :) liefs en knuffel, hilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2007 | ||
| Thema's: | ||