(On)werkelijk
(On)werkelijk
Wazige herinneringen
Met in mijn buik
Dwarrelende tintelingen.
Niet wetend wat te geloven,
Lijkt mijn hoofd zich
Volledig te verdoven.
In mijn ziel
Twee vechtende mannetjes,
Krachtig maar zeer subtiel.
Wachtend op hun afloop,
Nog steeds onzeker,
Maar wel met een lichte hoop.
dinsdag 3 april 2007, 0u02
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Dinsdag, april 10, 2007 23:08 |
| Je had ook een meute dansende gestoorde ballerina''s moeten toelaten in je ziel , Veel lekkerder .. Kom wel goed tientjeuh, je lijk me wel gemakkelijk houdbaar :) Kus (fijn stukje!) |
|
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, april 10, 2007 22:36 |
| Hebben die mannetjes een oranje band bij judo? Of gaat het er wat subtieler aantoe? Mooi geschreven tien, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *tientjeuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2007 | ||
| Thema's: | ||