Je hebt een huisdier.
Dat je erg vertrouwt en jou liefde geeft en jij het dier ook liefde geeft.
Maar op een dag raak je het kwijt.
Het gaat heel slecht.
Het zakt door zijn poten.
Valt vaak neer.
Kotst veel.
En daarna ligt het ergens in je huis dood.
Je weet niet meer wat je moet doen.
Het laatste voor afscheid geef je hem nog een zoen.
Maar het dier is dood.
Je kijkt naar zijn poot.
Je kijkt naar zijn hoofd.
Je denkt dat het door jou komt.
Je denkt dat het niet meer goed komt.
Niemand troost je.
Niemand helpt je.
Je had alleen steun van je huisdier.
En uit school kom je thuis.
En je ziet een nieuw huisdier
Je denkt het zal wel lief zijn.
Maar het is gemeen.
Alles wat je met die andere kon doen kan je niet met deze.
Je gaat je overleden dier steeds meer missen.
En denkt aan alles wat je met dat dier heb meegemaakt.
En je gaat in je zelf krassen en op een dag ga je dood .
En wat doet die andere hond...
Die gaat jouw missen.
Als je als geest het zo ziet denk je waarom heb ik dit gedaan?
Waarom?...
Waarom?...
De vragen blijven maar komen.
En je zit in dat huis en ineens hoor je gepiep van een hond.
Maar die hond die jou mist is het niet.
Je kijkt naast je.
En je ziet je overleden hond.
Je kan het niet aan.
Je gaat weg ergens anders in een huis rond spoken.
Je denkt waarom is mijn hond doodgegaan?
Waarom heb ik zelfmoord proberen te plegen?



Dat is er gebeurd met een oude vriendin van mij:(
Het is alleen echt totdat ze doodging en ze kreeg steun van mij
En kmis haar:(

-xxx-Kimmiejjj-xxx-