Dan wordt zelfs haar, het allemaal teveel.

Telkens zoekend naar het positieve,
Stuit zei tog altijd weer
op het negatieven!
Met goede moed begint zei iedere ochtend weer,
Maar toch valt het tegen,
Keer op keer!

Ja iedere dag begint ze met goede zin,
Maar eigenlijk tegen beter weten in!
Het is als weg rennen voor een vulkaan,
Ze probeert zichzelf te redden
Maar weet eigenlijk toch wel
dat ze er aan zal gaan!

Ze doet zo hard haar best,
Maar het wordt altijd weer verpest!
Ze weet niet waar ze de energie en hoop
Om door te vechten nog uit put,
Want eigenlijk heeft t allemaal toch geen nut!
Terwijl ze in werkelijkheid
de positie van slachtoffer vervult,
wordt zei aangewezen als de schuld!

Oh eigenlijk is het leven zo oneerlijk
Zo intens gemeen!!
Wat voelt ze zich vaak verloren en alleen!
Haar leven is al zo moeilijk
En al zo zwaar!
Maar ze kan er best tegen!
Zoalang de rollen maar niet om worden gedraait,
Nee zolang ze maar niet ook nog,
Als schuldige wordt aangewezen!

Want hoe sterk ze ook is,
hoe hard ze ook kan vechten,
Hoe graag ze ook wil,
Als zei ook nog eens de schuld
van alles krijgt,
Wordt toch ook zelfs haar
het allemaal Te veel!