Als vuur en water
Als vuur en water
Als eeuwig vallende sneeuw,
Altijd stromend water,
brandend vuur,
veranderend aarde…
het besluipt me,
maar valt me niet aan….
het gevoel, dat enge gevoel
dat gevoel van eenzaamheid.
alleen in de kou,
alleen in die stilte,
alleen in die duisternis.
Het laat me in de steek
Als een dolk steekt het me,
Als een schot doorboort het mijn hart
dat eenzame hart
dat vergaat en met de seconde langzamer klopt.
Het grijpt me langzaam vast,
Het knaagt aan mijn gedachten
het verzwelgt me
en verteert me volkomen
Arnoud
20/4/07
Als eeuwig vallende sneeuw,
Altijd stromend water,
brandend vuur,
veranderend aarde…
het besluipt me,
maar valt me niet aan….
het gevoel, dat enge gevoel
dat gevoel van eenzaamheid.
alleen in de kou,
alleen in die stilte,
alleen in die duisternis.
Het laat me in de steek
Als een dolk steekt het me,
Als een schot doorboort het mijn hart
dat eenzame hart
dat vergaat en met de seconde langzamer klopt.
Het grijpt me langzaam vast,
Het knaagt aan mijn gedachten
het verzwelgt me
en verteert me volkomen
Arnoud
20/4/07
Reacties op dit gedicht
| jasmienschrijft: | Vrijdag, april 20, 2007 10:54 |
| Goeden morgen Arnoud, Jou gedicht raakt mij, ik geef je gewoon een knuffel, zo maar. jasmien |
|
| e_e: | Vrijdag, april 20, 2007 08:21 |
| Prachtig gedicht, mooi verwoord. | |
| Windwhisper: | Vrijdag, april 20, 2007 08:02 |
| Voelbaar je pijn van eenzaam zijn hart doorborend liefs sterkte dikke kus Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alaric | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2007 | ||
| Thema's: | ||