Vanille en citroen
De frisse smaak van citroen in onze woorden
vermengde zich met het vanille van nostalgie
brieven vol weemoed, aan jouw schrift
waarmee je mijn handen pakte, en leerde schrijven
luchtkussen blazend over land, herlezend
ik denk aan je, en onbeantwoord mijn vragen
vermengde zich met het vanille van nostalgie
brieven vol weemoed, aan jouw schrift
waarmee je mijn handen pakte, en leerde schrijven
luchtkussen blazend over land, herlezend
ik denk aan je, en onbeantwoord mijn vragen
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Zondag, april 22, 2007 20:50 |
wow... ja... dit is de herinnerende kant van verdriet (als ik het goed lees). mooi! kus |
|
| H.J.: | Zaterdag, april 21, 2007 23:00 |
| ik vind het prachtig. luchtkussen blazend over land, herlezend. kusss |
|
| lommert: | Zaterdag, april 21, 2007 11:16 |
| verleden/heden....ik las dit mooie gedicht graag...zeker wel;) liefs willem |
|
| Free@Bird: | Zaterdag, april 21, 2007 10:14 |
| Mooi dit!! liefs kerima |
|
| L.Bert: | Zaterdag, april 21, 2007 09:28 |
| ...maar altijd fris... Zo poëtisch met een vleugje romantiek maar ook filosofie en mystiek. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2007 | ||
| Thema's: | ||