Je koude lijf
je koude lijf
je rotst
en brandingt
veel te vroeg
je koude lijf golft
al de warme kusten
zag het schuim
waarin je overslagen
rusten toen zij de
hete stranden kusten
met de afgelopen winterkou
de onverlaat die
nog een pootje baadt
trekt zich snel weer terug
de kilte is door tijdgebrek
van lentes zon nog niet gevlucht
wil melker
21/04/2007
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zaterdag, april 21, 2007 10:18 |
| das waar het zeewater was kei koud! knufleifs--hiljaa-- |
|
| *zwarte schaduw*: | Zaterdag, april 21, 2007 10:16 |
| meesterlijk mooi!! kusje zwarte schaduw |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2007 | ||
| Thema's: | ||