In dubio is zwijgmaal genoeg,
zijn de vlekken van testosteron,
op je fallussymbool genoeg.
Is dat ene blanco vlak in je gezicht,
een dwangmatigheid om te sijpelen.
Zing kleine misplaatste,
zooitgevooisd
als en alleen dan,
een kinderstem kan zijn
over de meest malse schaduw,
van je trenzen, maar dan,
maar dan als een Mozart,
geniaal in kinderrijm.
Het is een lijkwade,
Huid aan huid aan slapen.
In zoeter dan bloed,
een eigen religie.
Welkom misplaatste,
in de taveerne van ontelbare onbeduidende dingen