In de ban van
Vingers
Trommelen zacht
Spanning neemt toe
Mijn lichaam staat op scherp
Langzaam wordt de muziek luider
En heviger
En wilder
Mijn ogen stralen
Ik lach
En geniet
In de ban van de muziek
Beweegt mijn lichaam
Op het opzwepende ritme
Voor één keer
Staat de tijd stil
En besta ik enkel
In het nu
*Naar aanleiding van een slagwerkconcert dat ik vandaag gezien heb. Het had een heel bijzonder einde... Het was de eerste keer dat ik zoiets had meegemaakt*
Reacties op dit gedicht
| Butterfly_*: | Maandag, april 23, 2007 19:29 |
| nu kan ik ook niets meer zeggen eh:)prachtig:) HVJ!! |
|
| Paiin_*: | Zondag, april 22, 2007 22:32 |
| tja, wat moet ik dan nog zeggen..? ik ga mee met deze drie schatten hieronder..:) het is een prachtig gedicht. Hvjxx |
|
| Miguel_: | Zondag, april 22, 2007 21:43 |
| Sky._ en Br0ken hebben alles al gezegd, prachtig. | |
| Sky._: | Zondag, april 22, 2007 21:06 |
| Moohooi! zoals altijd :D |
|
| Br0kEn: | Zondag, april 22, 2007 19:57 |
| ja muziek kan in een mens zoveel gevoelens losmaken. mooi geschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: **irmani** | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2007 | ||
| Thema's: | ||