Te gauw groot
Te gauw groot.
Ik weet nog....
hoe klein ze was
en toch....
kruipt ze nu
in het groene
gras.
Ik weet nog......
de oogjes dicht
en toch.....
nu een
stralend en lachend
gezicht.
Ik weet nog...
dat ze zo vaak,
lekker lag te slapen
en toch.....
hoop ik nu
op een uitgerekt gapen.
Ze kruipt
ze stapt ,
ze praat
wat zinnen..
te gauw groot.
Oma is moe
weet niet wat te verzinnen.
Ik weet om precies
vijf uur..
komen ze
de boefjes halen!
We zwaaien ze uit
ploffen op de bank
en zeggen...................
Deze prijs..
willen we
graag betalen.
Welterusten schat.
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Zondag, april 22, 2007 21:35 |
| Ja heerlijk toch? Mooi geschreven Jacqueline en fijn weer wat van jou te lezen. Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2007 | ||
| Thema's: | ||