Witte handen
(Rembrandt aan het sterfbed van Saskia)
Witte handen
je handen voelen koud
en huid is bijna transparant
als eens je nachtkleed
liefde schonk ons
dode kinderen
alleen dan Titus nog
doet mij herinneren
wie jij werkelijk bent
mijn liefste
je handen voelen koud
en huid is bijna net zo wit
als eens je bruidskleed
dat ik kuste
weggegleden uit mijn handen
naar de verf en op het doek
je handen voelen koud
mijn liefste lief
en warm ze als ik
naar je...
****
zangtekst uit mijn libretto
REMBRANDT'S LICHT
Reacties op dit gedicht
| elly : | Vrijdag, februari 08, 2002 08:22 |
| Heel gevoelvol en mooi geschreven. Groetjes Elly xxx |
|
| Sheena: | Donderdag, februari 07, 2002 21:15 |
| Een Rembrandiaans schilderij gelijk .... Sheena |
|
| car: | Donderdag, februari 07, 2002 15:45 |
| Mooi laurens.goede functionele herhaling.klasse | |
| waterval: | Donderdag, februari 07, 2002 15:13 |
| weeral héél mooi gedicht... | |
| Bracke Marina: | Donderdag, februari 07, 2002 15:01 |
| Laurens jij schrijft heel mooi doe zo voort met bewondering gelezen | |
| Bracke Marina: | Donderdag, februari 07, 2002 15:00 |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||