sprekend heimwee

sprekend heimwee

Het gemis als een sprekende heimwee,

de eenzaamheid die blijft roepen,

de pracht, toen jij nog bij me was,

de heerlijkheid die ik missen moet.

Ik mis je armen om me heen

je troostende schouder

tegen m'n ogen aan gedrukt.

Je -net gewassen- tshirt

doorweekt met mijn tranen.

Je armen strekken zich naar me uit,

maar je kunt me niet meer aanraken,

de afstand is letterlijk voelbaar.

Je bent stom geweest,

niets is goed te praten,

ik mis je.

Geschreven door

lurin

0

Reacties op dit gedicht

lurin vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

L.Bert:	Maandag, april 23, 2007 16:58
Ja wat stom. Zo''n lief gedicht.

Nino de Pino:	Maandag, april 23, 2007 15:45
~~knuffie~~ v.nino.

Over dit gedicht

Auteur: lurin
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 23 april 2007
Thema's: [Heimwee] [Eenzaamheid] [Wij]