me spullen ingepakt
Ik moet het los gaan laten
het huisje hier gaan verlaten
langzaam begin ik te pakken
maar begon inelkaar te zakken
Ik belande op de grond
heb nu echt een te korte lond
tranen begonnen te vloeien
iets begon hier te bloeien
nu zal ik weer moeten gaan
door verdriet nu een bittere traan
het doet onzettend pijn en verdriet
alleen omdat ik mezelf toen verliet
weer ergens ander gaan wennen
natuurlijk weer mensen leren kennen
al zal dat zeker heus wel goed gaan
maar het is moeilijk om weer te gaan
Reacties op dit gedicht
| Ria -rimpeling-: | Dinsdag, april 24, 2007 13:17 |
| Is niet meer dan logisch,maar het gaat je lukken!!iefs Ria | |
| anneke van dijk: | Dinsdag, april 24, 2007 07:50 |
| gistermiddag was je nog zo positief... het gaat je lukken, echt!! liefs, namasté, an |
|
| switi lobi: | Dinsdag, april 24, 2007 00:38 |
| Hou een klein plaatsje vrij in je koffer meis...er moet nog iets bij. Dikke kus Liefsliefs, switi lobi |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, april 24, 2007 00:29 |
| Het is voor je eigen goed meiske je gaat aan je toekomst bouwen, liefs Cobie dikke kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2007 | ||
| Thema's: | ||