Je eerste echo ...
Lieverdje ... roze wolke mijn ...
Mijn dag kan niet meer stuk
ik zag je voor het eerst
wat een immens geluk
in mijn hart één groot feest
‘k zag je in een grijze kleurenregen
op het echoscherm
je minihartje bewegen
afvragend is het een “haar” of een “hem”
ik voel me zoveel beter
wat een intiem moment
amper 2 centimeter
dansend aan het firmament
ik nam mijn dochter vast
’t geluk stroomde door ons beiden
en verwarmde zo ons hart
dat we bijna schreiden
mijn hart bloeide open
je bracht ons zo van ons stuk
als er al een traantje ging lopen
dan was het van puur geluk
ik ging zweven … op en neer
‘k kon geen weg met zoveel geluk
maar de “the end” bracht me weer
helemaal op aarde terug
ik kan nu alleen nog maar zeggen
groei en bloei maar hard
dan kunnen wij je in de watten leggen
en opnemen heel diep in ons hart
want dit nieuwe leven
zo pril en puur
amper 8 weken
doet me beseffen de kostbaarheid van ieder verder uur
25/04/2007
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, april 25, 2007 11:26 |
| Blij heerlijk warm delend dit. En ik ben blij met en voor jou, jullie. Liefs en warme knuf, sunset PS: Mag ik? In een gedicht staat ''twee'' zo veel mooier dan ''2''. |
|
| fran92: | Woensdag, april 25, 2007 11:24 |
| wat mooi dit... liefs en knuff fran92 |
|
| Windwhisper: | Woensdag, april 25, 2007 09:22 |
| zo kostbaar dit prille leventje zo een groot geluk al liefs Cobie |
|
| Annemieke van der Ven: | Woensdag, april 25, 2007 08:51 |
| Het geluk straalt eraf in elke zin... Groeten Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: K@trien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2007 | ||
| Thema's: | ||