Ik zie je zitten in de kussens op de bank
de rust is eindelijk binnengekropen
je slaapt na dagen en nachten woelen en draaien
kom ik op kousenvoeten aangeslopen
ik sluit het raam, laat winden buiten waaien
binnen heerst een sfeer van serene angstige ruste
de geur van dood sluipt langs ons heen
ik die teder je bezwete voorhoofd kuste
geen woorden hoe het eens zal moeten
de pijn wil je alleen maar zelf dragen
tot de laatste zucht hou ik je vast
er komt geen antwoord op mijn vragen
het verlaten dat met de jaren zal slijten
komt traag op gang, maar ik wil door leven
ik laat je los, alleen met donkere trieste dagen
kom jij altijd door mijn gedachten zweven
nog zie ik beelden voor me na drie jaar
hoe jij je dagen en nachten op de bank sleet
het niet meer kunnen liggen, die erge pijn
beelden die ik mijn leven lang niet meer vergeet
inmiddels bouw ik aan een nieuw bestaan
weet dat ik totaal overnieuw moet beginnen
nog steeds loop ik op kousenvoeten
en kom jij af en toe mijn leven binnen
| sunset: | Woensdag, april 25, 2007 11:22 |
| Integer stilmakend rakend overgebracht. Liefs en mijn warme meelevende genegenheid, sunset |
|
| Oorlam: | Woensdag, april 25, 2007 10:57 |
| ..teder geschreven | |
| Klaes: | Woensdag, april 25, 2007 09:14 |
| intens mooi leafs |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, april 25, 2007 09:07 |
| pijnlijke herinneringen ze zullen blijven bestaan maar jouw leven zal altijd verder gaan en ook de mooie herinneringen zullen je daarin steunen sterkte liefs Ria |
|
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2007 | ||
| Thema's: | ||