In het winters bed gestorven
verkommerde in eenzaamheid
terwijl levenslust verwelkte
In het winters bed gestorven
leek de hoop ook ingeslapen
seizoen sleepte zich ijzig voort
de ontvankelijkheid verstarde
door verwaarlozing ondergesneeuwd
bedekt met koelbloedige nonchalance
nu poogt een prille zonnestraal
behoedzaam te ontdooien
een liefdevol hart schenkt leven
ontbroken warmte komt omhelzen
breekt bloesems langzaam open
met welgemeende hartstocht
Cornelia.dvw: | Zaterdag, april 28, 2007 11:27 |
.. Zo prachtig in woord en beeld gebracht .. Stilte is hier op zijn plaats. Liefs,Cornelia |
|
Will Hanssen: | Vrijdag, april 27, 2007 15:38 |
Prachtig Ria....... Liefs, will |
|
Hilly N: | Vrijdag, april 27, 2007 14:15 |
Welgemeend schrijf ik dat ik het een bijzonder mooi gedicht vind. Lieve groet, Hilly |
|
hiljaa: | Vrijdag, april 27, 2007 12:42 |
welgemeend proficiat vor dit schrijven! knufleifs--hiljaa-- |
|
Windwhisper: | Vrijdag, april 27, 2007 09:33 |
Heerlijk meisje..dit te lezen...ontbloeiend mooi lente trillende warme huivering van zinderend opbloeien kuzzzz Cobie |
|
H.J.: | Vrijdag, april 27, 2007 09:26 |
ontbroken warmte komt omhelzen breekt bloesems langzaam open heerlijk. trustekuzzzz |
|
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, april 27, 2007 09:19 |
Wat een mooi totaalplaatje zie ik hier..... Liefs en fijn weekend |
|
Cora (ZIJ): | Vrijdag, april 27, 2007 09:18 |
Wat een plaatje Ria, vol goede moed! liefs en zo n gemeende knuffel! |
|
Auteur: Ria Klein Herenbrink | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 27 april 2007 | ||
Thema's: |