Ik leef met de gedachte
en telkens
als ik je lees
kramt er pijnlijk
iets in mij
ik leef met de gedachte
het is mijn zelfbescherming
waar het om gaat
toch raakt dit me
net zo pijnvol
blijft mijn vertrouwen geschaad
voor herstel te laat
Reacties op dit gedicht
| elze: | Vrijdag, april 27, 2007 18:54 |
| Bronzen tranen opeen gestapeld langs snelwegen die t verkeer leiden naar ieders besteming, een ent hangt benee een viaduct terwijl de snelle wielen haar toch ontzien, vol mededogen groeit het leven in het hart van één geheel kuslaifs elze |
|
| Klaes: | Vrijdag, april 27, 2007 18:40 |
| blijft mijn vertrouwen geschaad voor herstel te laat soms wel en ook vaak niet denk ik maar ja dat is mijn mening leafs |
|
| Lady Decadence: | Vrijdag, april 27, 2007 18:11 |
| Kort en krachtig! | |
| hiljaa: | Vrijdag, april 27, 2007 12:30 |
| intens herkenbaar voelend neergeschreven knufleifs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Vrijdag, april 27, 2007 11:49 |
| Pffff...Ik voel mij zelf altijd zo als ik weer gebeld ben door een bepaald persoon...Voor herstel te laat...maar misschien niet voor een nieuw, ander begin, bouwend op de wens er voor te willen gaan... Ik hoop daar zelf altijd op bij diegenen die met me gebroken hebben :-( Hele dikke kus meis, sterkte... Liefsliefs, switi lobi Liefsliefs, switi lobi |
|
| mugje: | Vrijdag, april 27, 2007 11:33 |
| Erg sterk geschreven en wat een schril contrast met je vorige gedicht LOVE YOU xXx tom xXx |
|
| Cora (ZIJ): | Vrijdag, april 27, 2007 10:26 |
| Prachtig gezegd, voor herstel te laat, soms kan het tij zich onverwachts keren, dan is het zaak om zelf aan je eigen roer te staan en te blijven staan, |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, april 27, 2007 10:23 |
| sterkte meisje heel veel sterkte laat de tijd je helen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2007 | ||
| Thema's: | ||