zwaargewonde hart
Gebroken hart,
Mijn dagen van weleer,
heb ik veel fouten kunnen leren,
maar in diepste ik is geraakt,
mijn ziel bloedt..
mijn harnas is mijn angst,
mijn zwaard is mijn woede,
mijn schild is mijn verdriet,
Maar ik klampt me aan de hoop vast,
Een vechter met zwaargewonde hart,
In mijn eentje vechten,
in het duisternis,
ik zal dus maar op de hoop moeten vertrouwen,
en mijn instinct,
blindelings vertrouwen,
in het duisternis..
ik ga me verleden niet uit de weg,
en vooral mijn verslaving niet!
Ik vecht samen met me zwaargewonde hart,
ik geef me in iedere geval nie op,
in alle hoop zal me hart weer worden geheeld.
Mijn dagen van weleer,
heb ik veel fouten kunnen leren,
maar in diepste ik is geraakt,
mijn ziel bloedt..
mijn harnas is mijn angst,
mijn zwaard is mijn woede,
mijn schild is mijn verdriet,
Maar ik klampt me aan de hoop vast,
Een vechter met zwaargewonde hart,
In mijn eentje vechten,
in het duisternis,
ik zal dus maar op de hoop moeten vertrouwen,
en mijn instinct,
blindelings vertrouwen,
in het duisternis..
ik ga me verleden niet uit de weg,
en vooral mijn verslaving niet!
Ik vecht samen met me zwaargewonde hart,
ik geef me in iedere geval nie op,
in alle hoop zal me hart weer worden geheeld.
Reacties op dit gedicht
| Alatariel: | Dinsdag, mei 01, 2007 11:14 |
| met de tijd zal stilletjes je hard trug een geheel worden hou vol meid en je graakt der liefs Alatariel |
|
| Dionysus: | Maandag, april 30, 2007 09:38 |
| Mooi geschreven! Je moet je gevecht inderdaad absoluut niet opgeven! Je vindt vast wel weer iemand die je hart wil helen, en hem ook heel laat! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hendrika89 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2007 | ||
| Thema's: | ||