net nu de zon schijnt
net nu de zon schijnt
koelt mijn lichaam af
van leefbaar naar de kilte
die het ademen verbiedt
en de glimlach doet verstenen
tot het verwrongen gezicht
dat je bij dit ochtendgloren
tot ongewenst tranen drijft
net nu de zon schijnt
en iedereen dansend
elke onzin van het leven
voor zichzelf kan verklaren
en alle redenen hun oorsprong
verliezen in de leegte van de geest
blijf ik achter en sluit mijn ogen
alzo zie ik meer en ruik ik verdriet
alsof het een bloem is, die haar kelk
opent voor de heerlijkheid van mijn heengaan
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Maandag, april 30, 2007 10:13 |
| knuffel | |
| Windwhisper: | Maandag, april 30, 2007 08:17 |
| Droevig klinkt dit in mijn oren liefs Cobie sterkte heel veel extra warmte en wat troost |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2007 | ||
| Thema's: | ||