Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
de maan...
de maan...
zonderling, licht beschenen
levend in de duisternis, het licht voorgoed verdwenen
enkel de vrouw met de kaars, die in mij de weg doorzag
lopend tussen verwilderde planten, die natuurlijk mooier waren
sluierde de mist zich op en verdween toen de wijze uil verscheen
verscheen de mens in mij die in mijn lege ogen zat verscholen
de vrouw die ik niet wilde kennen, zag me in een oogopslag
en leek me te herkennen...
Reacties op dit gedicht
Oxygénée vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Artifex
:
Dinsdag, mei 01, 2007 20:48
Die mens in jou mag je gerust vaker laten zien...
Liefs, Artifex.
Over dit gedicht
Auteur:
Oxygénée
Gecontroleerd door:
benji
Gepubliceerd op:
01 mei 2007
Thema's:
[Bewondering]
[Eenzaamheid]
[Geboorte/baby's]