De verstikker
Hij fluistert
lieve woordjes
genegenheid
als excuus voor de naïeve
bloedgeld
voor de ziel
Hij paait
en zaait
gif
in ogen van onschuld
duivels verlangen
engelengeduld
Hij smoort
de wellust
en de schreeuw
...
stilte geboden
zwijgen
in verstikking
Verkramping
in twee harten
hemel en hel
vallen samen
verstrengeld
in elkaar
Hij steelt
harten, zielen, lichamen
maakt ze koud
in kalmte
en tederheid
(Dit gedicht hoort bij het gedicht 'De verstikking', een derde en laatste deel volgt.)
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, mei 02, 2007 13:00 |
| Stlmakend, rakend dit. En voor mij blijft het nog steeds onbegrijpelijk dat sommigen zo kunnen zijn. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Meneer Dubbeldam | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||