DIVA
Diva
Zij schitterde.
Scheurde zich,
los van publiek,
danste flarden,
op muziek,
zong sterren,
van de hemel
met een,
godvergeten lied.
Stukken applaus
van mensen,
die kapot waren
van haar,
gingen verloren
in het lawineus gejuich
van een losbarstende
ovatie.
WIL MELKER
25/09/2000
Reacties op dit gedicht
| arie: | Maandag, september 25, 2000 19:15 |
| Wil, Een diva, eigenlijk vergeten staat te zwoegen, te zweten. Te blairen en baljaren, ja je trekt je aan je haren. Ovaties blijven uit. Bij zon slecht stem geluid. Dansen kon ze als een pauw. Verloren veren....... arie |
|
