wat blijft, o Heer, bent U
wat blijft, o Heer, bent U
trillend doorheen het bladerwerk
stijgt zinderende warme zonneschijn
en bonte halmen wiegen dicht
in ’t stille windgezang als wolkensluiers
trekken door ‘t wijde firmament
en reiken zwijgend handen
geborgen in dat licht
gedragen door wat zachte vleugels
begeleidend naar de eeuwigheid
in tijd die alle tranen droogt en moe
het zijn van ’t altijd strijden
wat blijft, o Heer, bent U
omkleed mij met Uw liefdessluier
en dek mij met Uw aarde toe.
**********
sunset 04-05-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| jasmienschrijft: | Vrijdag, mei 04, 2007 09:52 |
| Mooi, hoopvol en droevig tegelijk, leven is een wonder. Liefs, jasmien |
|
| hiljaa: | Vrijdag, mei 04, 2007 09:12 |
| intens sterke woorden!!! geeft me een rilling op de rug knufliefs--hiljaa-- |
|
