spiegelend
spiegelend
grijs aarden wolken zich in mist
op licht gevroren loof
in ’t water spiegelt wit
de nacht
hoe kan zij soms beklemmen
alsook in dag
blijft koude eeuwig
duister
dat sluipend verteert
de nevel
hoe kan hij soms beklemmen
alsook het grauw
in ‘t hart
spiegelend als rijp
de hemel
een blind zwijgen.
**********
sunset 04-05-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| Herman Coppens: | Maandag, mei 07, 2007 13:39 |
| Een nazinderd spiegelbeeld dat op het netvlies blijft kleven in blind zwijgen dat boekdelen spreekt, heerlijk om te lezen! Knuffelgroetjes, Herman. |
|
| mums: | Vrijdag, mei 04, 2007 23:54 |
| weer een droefvoelende woorden Sunset. knuf wens je toch een fijn weekend. liefs mums |
|
| David Matser: | Vrijdag, mei 04, 2007 21:43 |
| Schitterend, dit. groetjes, David |
|
| Danielle: | Vrijdag, mei 04, 2007 20:55 |
| wat is ook dit weer rakend en prachtig om te lezen lieve sunset liefs en knuffels Danielle |
|
| hiljaa: | Vrijdag, mei 04, 2007 16:01 |
| weer een prachtig mooie poezie! knufleifs--hiljaa-- |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, mei 04, 2007 14:00 |
| erg mooi dit schrijven Sunset...trouwens al jouw schrijven ! liefs kerima ellouise |
|
| conan: | Vrijdag, mei 04, 2007 12:25 |
| de hemel een blind zwijgen...ik las in haast een blind zingen...zag een ogenblik de eenzaamheid niet...het grauw, het duister... liefs conan*** |
|
