Wat ooit vriendschap was..
Ommekeer
Een weerkaatsende ontvlambare vonk,
die talloze rupsjes in de nacht schonk.
Lichtjes, klein en schemerend,
plots, vernieuwend maar ook confronterend.
Rupsjes die zich tot vleiende vlinders ontpoppen,
zo groot dat je ze niet kan verstoppen.
Omgetoverde kilte, aanvoelend als lauw,
besef ik ineens... dat ik van je hou.
Zoals vliegende vlinders in de nacht,
overvallen door een smiespelende smacht.
dinsdag 1 mei 2007, 20u38
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Dinsdag, april 22, 2008 10:32 |
| Een mooi gedicht. Je hebt je gevoelens echt heel goed verwoord! :P Ga zo door!!! | |
| malukugirll: | Dinsdag, mei 08, 2007 00:00 |
| heel leuk gebracht.. vind het echt mooi gedicht |
|
| Renske x3: | Maandag, mei 07, 2007 22:04 |
| prachtig.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: *tientjeuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||