Levend kan je angst hebben voor de
Levend kan je angst hebben voor de dood
Eens rijk moet je vechten voor je bezit
Terwijl de arme mens nood heeft aan brood
En zonder vrees dit alles stom aanbidt
Alsof men er zichzelf dieper instort
Als ener zo gemakkelijke vangst
Want doordat men te veel neemt op zijn bord
Voel de mens zich kwetsbaar en ook het bangst
Net als een olifant voelt men zich groot
Tot dat er een klein muisje voor ons zit
Dan voelen wij die laatste ademstoot
Alsof het ons reeds draaide aan het spit
Zo heb ik angst dat ik nog angstiger word
Hoe meer ik ga denken aan het woord angst
Nochtans heb ik alles en niets te kort
Te veel en juist die luxe smaakt het wrangst
Eens rijk moet je vechten voor je bezit
Terwijl de arme mens nood heeft aan brood
En zonder vrees dit alles stom aanbidt
Alsof men er zichzelf dieper instort
Als ener zo gemakkelijke vangst
Want doordat men te veel neemt op zijn bord
Voel de mens zich kwetsbaar en ook het bangst
Net als een olifant voelt men zich groot
Tot dat er een klein muisje voor ons zit
Dan voelen wij die laatste ademstoot
Alsof het ons reeds draaide aan het spit
Zo heb ik angst dat ik nog angstiger word
Hoe meer ik ga denken aan het woord angst
Nochtans heb ik alles en niets te kort
Te veel en juist die luxe smaakt het wrangst
Reacties op dit gedicht
| Fantasy: | Dinsdag, mei 08, 2007 09:17 |
| Eens komt de tijd voor ons allemaal... Maar die tijd ligt nog heeeeeeeeeeeel erg veeeeeeeeeeeeel voor ons;) Hou moed.... Fantasy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||