Mama is weg
Hij ziet het eind van de rotsen
Hij wil weg rennen
Weg van deze enge plek
Het komt allemaal weer terug
Hoe zijn moeder hem altijd verhaaltjes vertelde
Hij vond het heerlijk om er naar te luisteren
En toen
Toen ze samen naar de rotsen waren gegaan
Ze vertelde over boeken en andere geleerde dingen
Ze zegt tegen Ducan : “Dit is ons geheimpje.Van ons alleen”
Een donkere schaduw komt tevoorschijn
Ducan verstopt zich
Hij is bang
Hij hoort hoe mama en de man ruzie maken
Ineens geeft de man mama een duw
Ze wankelt en valt de diepte in
Ducan loopt naar de rand van de klif
Hij gaat met zijn benen over de rand zitten
“Wil je me een verhaaltje vertellen,mama?”
Zijn ijle stemmetje verdwijnt in de wind
Ducan weet dat hij nooit meer in mama’s veilige armen zal kunnen weg kruipen
Hij weet dat mama geen verhaaltjes meer zal vertellen
Hij voelt niks meer,hij ziet niks meer
In zijn oren weerklinkt de echo van mama’s fluisterende stem:
“Dit is ons geheimpje.Van ons alleen.”