Jouw tranen brandend in mijn hand,
Sta ik aan jou kant.
Niemand die begrijpt hoe jij je voelt,
Wat jij met pijn bedoeld.
Niemand die ziet wat het met jou doet,
Want zo gaat het niet lang meer goed.

Maar het lijkt alsof iedereen zijn ogen ervoor sluit,
Zodat je er alleen op stuit,
Maar hier sta ik met jou tranen op mijn hand,
Ik vecht met jou aan dezelfde kant.

Het lijkt alsof iedereen jou de rug toe keert,
Omdat je weer hebt geprobeerd,
Je leven aan een eind te brengen door de dood,
Maar niemand begrijpt jou noot.
Ja…voor even krijg je aandacht totdat ze het weer vergeten zijn
En dan sta je weer alleen met je pijn.

Maar ik voel nog steeds jou tranen in mijn hand,
Maar sta nu langs de kant,
Ik wil wel helpen maar weet niet hoe,
Ik kan niet zomaar naar je toe…

En nu lig jij daar zo heel erg alleen,
Met allemaal machines om je heen.
Ik kan je niet helpen, kon ik dat maar,
Dan was deze wond eindelijk klaar.

En nu…nu voel ik mijn eigen tranen op mijn hand,
Sta helemaal alleen aan de kant.
Waar ben jij nu in mijn gevecht…
Had je dit maar eerder gezegd.
Want nu moet ik vechten en ben jij er niet,
En nu is er niemand die mijn tranen ziet.

Niemand die voelt mijn tranen op zijn hand,
Nu staan ze allemaal langs de kant,
Net als bij jou ik wou dat deze wereld anders wezen zou.