Blauw als blues

Je bent me een man

als een jongen zo klein

met die grote waterlanders

vergeven van pijn

Je zei me dat ik het kon

hem zijn als ik het zou proberen

over die kleine rode lijn

anders zou ik het nooit leren Ik heb het nooit zo blauw gehad als de blues die jij bezingt in en door me heen heb je mij helemaal omringt Je bent me toch een man door mijn kleuren te dragen vol trots zonder blozen zonder naar mijn gevoel te vragen Je zei dat ik het zou begrijpen als geliefden in een dans maar jouw zang was niet hoorbaar en je ontnam mij de kans Nee ik heb het nooit zo blauw gehad als de blues die jij bezingt in en door me heen terwijl je langzaam tot me doordringt

Geschreven door

Gert

Reacties op dit gedicht

Gert vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hilly N:	Donderdag, mei 10, 2007 12:58
Mooi geschreven Gert. lieve groet, Hilly

Cora (ZIJ):	Donderdag, mei 10, 2007 12:45
Zo blauw als blues, vandaar dat ze de maandag erop blauwe maandag noemen :-)

MizzTeaQ:	Donderdag, mei 10, 2007 12:25
Ik had deze toch al eens gelezen...?! Blijft mooi! Liefs,

Windwhisper:	Donderdag, mei 10, 2007 11:44
Heel droevig klinkt de teleurstelling door in de blauwee blues liefs Cobie

hiljaa:	Donderdag, mei 10, 2007 10:36
prachtig verwoord! knufleifs--hiljaa--

remie:	Donderdag, mei 10, 2007 10:23
mooi gedicht en nu maar raden waar het lied over gaat...liefs remie

Over dit gedicht

Auteur: Gert
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 10 mei 2007
Thema's: [Teleurstelling] [Medeleven]