Dat kleine meisje
waar is ze toch gebleven,
dat meisje met een lach.
waar is ze toch gebleven,
dat meisje wat geloofde in de dag.
dat meisje dat kon spelen,
zonder bang te zijn.
ze voelden zich groot en sterk,
ookal was ze zo klein.
waar is ze toch gebleven,
dat meisje dat kon sjansen.
dat meisje wat zonder nadenken,
door het leven heen kon dansen.
waarom is het beeld in de spiegel,
nu toch zo anders als toen.
kon ik nog maar een dag,
dat meisje van vroeger nadoen
dat meisje met een lach.
waar is ze toch gebleven,
dat meisje wat geloofde in de dag.
dat meisje dat kon spelen,
zonder bang te zijn.
ze voelden zich groot en sterk,
ookal was ze zo klein.
waar is ze toch gebleven,
dat meisje dat kon sjansen.
dat meisje wat zonder nadenken,
door het leven heen kon dansen.
waarom is het beeld in de spiegel,
nu toch zo anders als toen.
kon ik nog maar een dag,
dat meisje van vroeger nadoen
Reacties op dit gedicht
| Frozen-love: | Zondag, oktober 28, 2007 13:20 |
| Super =D Ik herken dit ook heel erg in mezelf .. Sterk wezen Meis :) Kusjes |
|
| miss_lovely: | Maandag, mei 14, 2007 17:57 |
| Probeer het, dat meisje zit nog steeds in je..misschien diep, maar probeer het weer naar boven te halen. Succes Liefs, Saskia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *joue* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||