Glazen bol.
Op gladde, glazen grond
dool ik duizelend rond.
De kosmos is bloederig blauw.
Mijn hart hamert grauw.
Boven mij schijnt geen licht.
De wereld zit doods dicht.
De kosmos is totaal
gesloten en fataal.
Eenzaam dwaalt de dichter,
Het moreel wordt nimmer lichter.
Het vreselijke vacuüm
is het enige continuüm...
dool ik duizelend rond.
De kosmos is bloederig blauw.
Mijn hart hamert grauw.
Boven mij schijnt geen licht.
De wereld zit doods dicht.
De kosmos is totaal
gesloten en fataal.
Eenzaam dwaalt de dichter,
Het moreel wordt nimmer lichter.
Het vreselijke vacuüm
is het enige continuüm...
Reacties op dit gedicht
| marinaxxx: | Vrijdag, juni 13, 2003 12:54 |
| sjemig, das een gedicht om over na te denken............... mooi hoor!! | |
| Sheena: | Zondag, februari 10, 2002 11:51 |
| Uitgeprint en opgehangen, deze moet ik, van mezelf, nog heel vaak lezen ... liefs, Sheena |
|
| Susanne X: | Zaterdag, februari 09, 2002 17:08 |
| Mooi gedicht! | |
| CJ: | Zaterdag, februari 09, 2002 16:57 |
| Niets dan waarheden :S gegroet, CJ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hugo Serwy | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||