Voor eeuwig
Voor eeuwig
Het voelt als klappen in haar gezicht,
stompen in haar buik
en trappen in haar rug!
De harde pijnlijke woorden,
ze komen steeds weer terug.
Het voelt alsof ze in elkaar wordt geslagen,
en dat gevoel zal ze altijd
met zich mee moeten dragen.
Want blauwe plekken vervagen
van blauw langzaam naar geel,
maar de harde pijnlijke woorden
die ze zo graag vergeten wil
die blijven steeds maar weer terug komen.
Alhoewel ze, ze overdag verdringen kan,
hoort ze de woorden nog altijd in haar dromen.
Nee, bloemen verwelken
Schepen vergaan
Maar ware pijn en verdriet
blijf je altijd voelen.
Ja ware pijn en verdriet
blijven altijd bestaan!
Het voelt als klappen in haar gezicht,
stompen in haar buik
en trappen in haar rug!
De harde pijnlijke woorden,
ze komen steeds weer terug.
Het voelt alsof ze in elkaar wordt geslagen,
en dat gevoel zal ze altijd
met zich mee moeten dragen.
Want blauwe plekken vervagen
van blauw langzaam naar geel,
maar de harde pijnlijke woorden
die ze zo graag vergeten wil
die blijven steeds maar weer terug komen.
Alhoewel ze, ze overdag verdringen kan,
hoort ze de woorden nog altijd in haar dromen.
Nee, bloemen verwelken
Schepen vergaan
Maar ware pijn en verdriet
blijf je altijd voelen.
Ja ware pijn en verdriet
blijven altijd bestaan!
Reacties op dit gedicht
| Twinkel Twarkel: | Zondag, mei 13, 2007 18:35 |
| Mijn vriend leerde mij dat ik nooit de enige ben, jij dus ook niet:) Liefs, |
|
| Twinkel Twarkel: | Zondag, mei 13, 2007 18:30 |
| Ergens heb je gelijk, maar wil denk ik niemand dat je gelijk hebt. Verwerken moet kunnen, maar toch ook niet. Raar eigenlijk Sterkte! Liefs, |
|
| *milly*: | Zaterdag, mei 12, 2007 19:36 |
| zo herkenbaar...en oh zo pijnlijk! goed dat je het van je afschrijft! alleen jammer dat je zoiets altijd zal herinneren.. het verpest soms de leuke dingen...maar sterkte;) en bedankt voor je reactie;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marieke 11 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||