Brandend verlangen
Met gesloten ogen zweefde mijn gedachten
Als een herfstblad glijdend over de wind
Door een nacht van duizenden sterren
Voel de eenheid die me met het oneindige verbind
Ik voelde een oceaan van verlangen
Bereid om er voor altijd in te zinken
Zijdezachten aanrakingen verspreid over het water
Bereid om er langzaam in te verdrinken
Mijn ogen waren als parels
Zagen de schoonheid van diepe gronden
Een ongekende wereld, voor vele verborgen
Ergens ver in herrineringen gevonden
Vanuit de stille dieptes van mijn oceaan
Die mijn emoties streelden voor mijn verdriet
Creeërde ik mijn stralend witte vleugels
Vloog ik terug naar de hemelen, mijn eigen gebied
Ik vloog heen, en kijk neer op de grond
Verlangde naar het leven van een mens
Twijfelde over wat ik op ging geven
Gaf me bewust over aan mijn wens
Mijn vleugels stierven af, de wind nam ze mee
Kreeg mijn eerste les al voor op mijn pad
Gevoelens der engelen volledig opgegeven
Gevoelens der mensen die mijn lichaam intrad
Ik leerde lopen over de instabiele wereld
De hardste les die ik leren zal
Want ik sta op een geweldige berg
Maar recht voor me, komt opnieuw een diep dal
Als een herfstblad glijdend over de wind
Door een nacht van duizenden sterren
Voel de eenheid die me met het oneindige verbind
Ik voelde een oceaan van verlangen
Bereid om er voor altijd in te zinken
Zijdezachten aanrakingen verspreid over het water
Bereid om er langzaam in te verdrinken
Mijn ogen waren als parels
Zagen de schoonheid van diepe gronden
Een ongekende wereld, voor vele verborgen
Ergens ver in herrineringen gevonden
Vanuit de stille dieptes van mijn oceaan
Die mijn emoties streelden voor mijn verdriet
Creeërde ik mijn stralend witte vleugels
Vloog ik terug naar de hemelen, mijn eigen gebied
Ik vloog heen, en kijk neer op de grond
Verlangde naar het leven van een mens
Twijfelde over wat ik op ging geven
Gaf me bewust over aan mijn wens
Mijn vleugels stierven af, de wind nam ze mee
Kreeg mijn eerste les al voor op mijn pad
Gevoelens der engelen volledig opgegeven
Gevoelens der mensen die mijn lichaam intrad
Ik leerde lopen over de instabiele wereld
De hardste les die ik leren zal
Want ik sta op een geweldige berg
Maar recht voor me, komt opnieuw een diep dal
Reacties op dit gedicht
| red one: | Dinsdag, mei 15, 2007 21:01 |
| prachtig gedicht!! zoveel emoties erin verwerkt geweldig! liefs redje |
|
| soulsister: | Dinsdag, mei 15, 2007 13:33 |
| mooi geschreven liefs |
|
| MizzTeaQ: | Dinsdag, mei 15, 2007 11:22 |
| Bergen en dalen...that''s life indeed... Maar na regen komt immer weer zonneschijn! Mooi schrijfwerk... Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Svensel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||