verjaardag
Geest en spieren wilden wel
van fiets-angst geen benul
mijn vader riep naar me
als een innerlijke stem
de temperatuur was zwoel
mijn lichaam niet zo koel
de bomen en omgeving
in mijn geboortestreek
vloekten als gemeenschaps-groen
veel fietsers in de felle zon
de watervreugde speelde
mijn keel deed het deugd
totdat ik bij het graf
mijn hart inkleurde
met onvoorwaardelijke liefde
als voorbode van een nieuw leven...
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Maandag, mei 21, 2007 11:38 |
| speciaal gedicht... groet moongirl1982 |
|
| switi lobi: | Vrijdag, mei 18, 2007 23:13 |
| Uitzonderlijk mooi geschreven... Lieve groet en een dikke kus... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moonwoman | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||