Niemand Meer Toegestaan
Niemand Meer Toegestaan
Stilletjes dool jij nog steeds
Rond in mijn geest
Jij
Die de weg naar mijn hart vond
Was lang niet zo open geweest
Liet me meevoeren
En kwam los van de grond
Zachtjes en behoedzaam
Bereikte jij mijn gevoel
Daar was niemand van buitenaf
Meer toegestaan
Het koude in mijn hart
Dat verdween
Dat was jouw doel
De warmte
Ik liet het me gewillig ondergaan
Zachtjes streelde jij mijn hand
Eindelijk lijfelijk contact
De intense liefde en tederheid
Die het ons beide bracht
Maakte ons los van de tijd
Zwevend op wolkjes van geluk
Omringt
Door mijn eigen ik
Door de liefde die jij had te geven
Vond ik eindelijk
Mijn eigen ik
Weer terug
In mijn leven
Liefs Jet
Stilletjes dool jij nog steeds
Rond in mijn geest
Jij
Die de weg naar mijn hart vond
Was lang niet zo open geweest
Liet me meevoeren
En kwam los van de grond
Zachtjes en behoedzaam
Bereikte jij mijn gevoel
Daar was niemand van buitenaf
Meer toegestaan
Het koude in mijn hart
Dat verdween
Dat was jouw doel
De warmte
Ik liet het me gewillig ondergaan
Zachtjes streelde jij mijn hand
Eindelijk lijfelijk contact
De intense liefde en tederheid
Die het ons beide bracht
Maakte ons los van de tijd
Zwevend op wolkjes van geluk
Omringt
Door mijn eigen ik
Door de liefde die jij had te geven
Vond ik eindelijk
Mijn eigen ik
Weer terug
In mijn leven
Liefs Jet
Reacties op dit gedicht
| Paul Willems (Quikkie): | Maandag, februari 11, 2002 05:25 |
| Hou vast dat gevoel Jet liefs paul |
|
| Eddy Mulder: | Zondag, februari 10, 2002 22:43 |
| Wat is liefde en het accepteren van warmte toch heerlijk. Geniet er maar lekker van Grtjs Eddy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jet van keken |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||