Liefste mama...
Jij bracht mij ooit ter aarde.
Je stond ook altijd klaar,
voor mij een vaste waarde.
Had ik je nodig, was je daar.
Alles wat ik vroeg aan jou,
deed jij met een lach.
Nooit liet jij me in de kou,
je was er dag na dag.
Ons veel te vroeg ontnomen,
na een lange oneerlijke strijd.
Je had nog zoveel dromen,
maar kreeg te weinig tijd.
't Is moeilijk voor een kind,
haar moeder te zien gaan.
Maar op de vleugels van de wind,
kom jij zeker veilig aan.
PS: In mama zijn was jij een kei,
en ik hoop dat ik half zo'n goede moeder wordt
dan jij dat was voor mij
Je stond ook altijd klaar,
voor mij een vaste waarde.
Had ik je nodig, was je daar.
Alles wat ik vroeg aan jou,
deed jij met een lach.
Nooit liet jij me in de kou,
je was er dag na dag.
Ons veel te vroeg ontnomen,
na een lange oneerlijke strijd.
Je had nog zoveel dromen,
maar kreeg te weinig tijd.
't Is moeilijk voor een kind,
haar moeder te zien gaan.
Maar op de vleugels van de wind,
kom jij zeker veilig aan.
PS: In mama zijn was jij een kei,
en ik hoop dat ik half zo'n goede moeder wordt
dan jij dat was voor mij
Reacties op dit gedicht
| Mijn Lach Zonder Waarheid.: | Maandag, mei 21, 2007 18:29 |
| Je mama verliezen is als de wereld die vergaat. Mooi geschreven. |
|
| Lynn Buggenhout: | Zondag, mei 20, 2007 20:15 |
| Een heel mooi ontroerend gedicht. Lynn |
|
| L.Bert: | Zondag, mei 20, 2007 09:26 |
| Geweldig ontroerend gedicht van een lieve dochter. | |
Over dit gedicht
| Auteur: **Scarlett** | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||