Alter Ego
Goed en kwaad huizen in één lichaam
Ze respecteren elkaars grenzen,
alleen het individu overschrijdt de
fragiele spanningslijn.
Ik zak af naar de duistere diepten
van m'n ziel.
Een onbehaaglijk gevoel dringt zich op,
bitter maar vertrouwd.
Het kwade heeft zich weer eens meester
gemaakt van mijn handelen, alle ratio ten spijt.
De duivel in me sluit zich op in z'n hel.
De poorten lijken wel ondoordringbaar.
Het is er warm, maar toch ijskoud...
Angstvallig wacht hij af, ijsberend
in z'n krocht.
Hij wil niemand kwaad doen, wil niemand
laten kennis maken met die schaduwplek,
z'n verdorven zwakte.
Ongewild trekt net dat duistere, mystieke,
vele nieuwsgierige engelen van het licht aan.
Diablo geniet,...en huivert.
Voedt zich met verwarring en emoties.
Een weerloos slachtoffer biedt zich aan.
De gevallen engel raakt verstrikt in een
labyrint van de nacht.
Geen weg terug, Het kwaad is geschied.
Het beest is gevoed met het zoete gevoel.
Ik heb weer iemand gekwetst, zonder het te
willen, maar ook zonder het te voorkomen.
Ik raak zelf meer en meer gevangen in
mijn allesomvattende nacht.
Waar is de weg terug naar het licht?
Ze respecteren elkaars grenzen,
alleen het individu overschrijdt de
fragiele spanningslijn.
Ik zak af naar de duistere diepten
van m'n ziel.
Een onbehaaglijk gevoel dringt zich op,
bitter maar vertrouwd.
Het kwade heeft zich weer eens meester
gemaakt van mijn handelen, alle ratio ten spijt.
De duivel in me sluit zich op in z'n hel.
De poorten lijken wel ondoordringbaar.
Het is er warm, maar toch ijskoud...
Angstvallig wacht hij af, ijsberend
in z'n krocht.
Hij wil niemand kwaad doen, wil niemand
laten kennis maken met die schaduwplek,
z'n verdorven zwakte.
Ongewild trekt net dat duistere, mystieke,
vele nieuwsgierige engelen van het licht aan.
Diablo geniet,...en huivert.
Voedt zich met verwarring en emoties.
Een weerloos slachtoffer biedt zich aan.
De gevallen engel raakt verstrikt in een
labyrint van de nacht.
Geen weg terug, Het kwaad is geschied.
Het beest is gevoed met het zoete gevoel.
Ik heb weer iemand gekwetst, zonder het te
willen, maar ook zonder het te voorkomen.
Ik raak zelf meer en meer gevangen in
mijn allesomvattende nacht.
Waar is de weg terug naar het licht?
Reacties op dit gedicht
| blommeke: | Zondag, juni 08, 2003 19:06 |
| en toch,.......... blijft deze favoriet,..... liefs Blom |
|
| waterval: | Woensdag, oktober 23, 2002 22:06 |
| huiveringwekkend...... maar héél mooi geschreven... |
|
| Sun-girl: | Zondag, april 21, 2002 19:52 |
| .............mooi Veel liefs, |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, februari 12, 2002 19:07 |
| Met flair geschreven! | |
| Laurens Windig: | Dinsdag, februari 12, 2002 19:06 |
| goed ja! Heel goed! | |
| Driegeetjes: | Maandag, februari 11, 2002 12:58 |
| Duivels goed! | |
| chrilo: | Maandag, februari 11, 2002 12:10 |
| zoals ik al schreef, een en al herkenning, volgens mij heb je mijn gedachten opgevangen, dank je wel, liefs,..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Diablo | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||