dan begin ik weer een nieuw leven..
Soms duurt een minuut een uur
wachten duurt zo lang
om me heen een hoog muur
dat maakt me bang.
ik kan er niet doorheen
Langzaam moet ik het breken
ik doe het wel alleen
je bent me toch vergeten.
het kost alleen meer tijd
Maar uiteindelijk lukt het wel
alleen vertrouwen ben ik kwijt
zat gevangen in een cel.
ik heb mezelf bevrijd
zonder jou hulp daarbij
achteraf heb ik spijt
want je hielt niet van mij.
verdriet en piin die jij me hebt gegeven
ooit gaat dat een keer voorbij
dan begin ik weer een nieuw leven
voel ik me weer vrij.
xxx liefs ferry
wachten duurt zo lang
om me heen een hoog muur
dat maakt me bang.
ik kan er niet doorheen
Langzaam moet ik het breken
ik doe het wel alleen
je bent me toch vergeten.
het kost alleen meer tijd
Maar uiteindelijk lukt het wel
alleen vertrouwen ben ik kwijt
zat gevangen in een cel.
ik heb mezelf bevrijd
zonder jou hulp daarbij
achteraf heb ik spijt
want je hielt niet van mij.
verdriet en piin die jij me hebt gegeven
ooit gaat dat een keer voorbij
dan begin ik weer een nieuw leven
voel ik me weer vrij.
xxx liefs ferry
Reacties op dit gedicht
| (U)Lhové(L): | Dinsdag, mei 29, 2007 00:48 |
| Prachtig!!! Liefs (U)Lhové(L) | |
| lexx: | Zaterdag, mei 26, 2007 12:52 |
| Eén onbedreven leven gaan ik evenzo beginnen.Als jonge dieren. Aankomend ongekend! Neem het oude wel mee uiteraard. We husselen een weinig. Lief hé? :) Bescheiden dichtwerkje ..Keep it going. Groetje alex |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ferry_1974 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||