zandweg
mijn liefste weg
zandweg
die nergens naartoe
leidt
zich in struiken
verliest
in het bos
plots ophoudt
't hazenpad kiest
mijn liefste weg
die tot dolen verleidt
een zee van tijd
met niets dat
bindt
alleen de roep
van de koekoek
en het fladderen
van een vlinder
mijn liefste weg
aan niets
gewijd
Reacties op dit gedicht
| Mandje: | Zaterdag, mei 26, 2007 19:50 |
| Heeeerlijk! Verdwalen op een zandweggetje naar het bos! liefs, Marianne |
|
| red one: | Zaterdag, mei 26, 2007 18:46 |
| mooi, al verkies ik het water boven het bos :) rustgevend is het wel. liefs redje |
|
| MayadeBij*: | Zaterdag, mei 26, 2007 16:03 |
| Herkenbaar.. zo kan ik mijmerend aan het bosmeer zitten.. glashelder.. voel ik me intens geinspireerd en volledig vrij.. het dwingt mij tot niets. En daar hou ik van :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||